Son inconsciente

mirando pra unha pernas que nunca van correr ao meu favor

porque se intentase mirar máis de seguro a néboa había desviarme

parece que cara ti hai un pasadizo perigoso

ateigado de enganos de maxia pagá

de negros escuros

de disparos que acertan

de individuos estranos que me miran de reollo

e que te miran a ti como bicando o ceo

porque sabes que lles gustas

e cada pé que me une ao chan é unha cadea potente que me imanta o corpo

e cada esfera interrogante unha chamada ancestral

que comezou agora

e rematará en desgraza

[Sabela Rodríguez Lorenzo]